reasamblaž pejzaža velikih razmera
Savremene neposlušne umetničke prakse iz Turske
10.10 - 11.11.2019.
Umetnici: Artıkişler Collective, bak.ma, Bilge Emiroğlu, Ege Berensel, Rojda Tuğrul, Sevgi Ortaç, Oktay İnce, Barış Seyitvan
Kustoskinje: Özge Çelikaslan, Gordana Nikolić
#msuv #prostorotvorenihmogucnosti
@ Muzej savremene umetnosti Vojvodine
Umetnici: Artıkişler Collective, bak.ma, Bilge Emiroğlu, Ege Berensel, Rojda Tuğrul, Sevgi Ortaç, Oktay İnce, Barış Seyitvan
Kustoskinje: Özge Çelikaslan, Gordana Nikolić
#msuv #prostorotvorenihmogucnosti
@ Muzej savremene umetnosti Vojvodine
Burada ve Başka Yerde: Here and Elsewhere /reassemblage of sprawling landscapesThe Contemporary Disobedient Art Practices from Turkey 10/10/2019–11/11/2019
The exhibition concerns the production
of counter-narratives of the image of the political landscape in Turkey.
As we experience socio-spatial transformation through oppressive state
policies, forced migration, upside-down urban transformation projects in
Turkey, this exhibition as a collective process of alternative
imaginings indicates how we want to speak up for them “here and
elsewhere”. A selection of engaging videos and transmedia works by
artists from the Turkish Diaspora and those living in Turkey will be
presented; featuring images of civil disobedience and social movements,
online archival practices, found footage methodologies and image- and
text-based artistic researches.
Sevgi Ortač, Spomenik okrenut naglavce, publikacija, 2010.
“To je neznanje naravno, kako sam mogao da znam da je grob ispod kuće. Odlagali smo ugalj i drva u podrum, ali nikada se ništa nije desilo. Zapravo, muškarci su tu često čistili metlom.
Imao sam samo oko 14 godina. Tada nisu postojale mašine za pranje, pa smo grejali vodu. Želeo sam da operem drveni pod sa preostalom vodom od pranja. Iščetkao sam pod i zatim ga dva puta oprao vodom. Odjednom sam čuo vrisak! Otvorio sam prozor misleći da je stariji čovek na vratima, ali nije bilo nikoga, pogledao sam svuda i ništa. Prislonio sam uvo na pod, o Bože, ide iz zemlje! Istrčao sam vrišteći.
Nakon nekog vremena, moj svekar je došao. Rekao sam mu da je čovek u podrumu i da je ispuštao zvukove poput “uuuh uuuh”. Počeo je da se moli kako je ušao u kuću. Sutradan me je njegova tetka pitala: “Da li si prosuo neku prljavu vodu negde?” Nikada to vise nisam uradio, naravno, ali sam bio poprilično uplašen da nastavim da živim ovde. Na kraju sam se navikao.” Neriman, Mevlankapi (Mevlanakapi-naselje u Istanbulu u kome su vizantijske zidine)
Zainteresovana za moć afekta i politiku upravljanja zajedničkim resursima, umetnica Sevgi Ortač u umetničkom i izdavačkom projektu „Spomenik okrenut naglavce“ istanbulske vizantijske zidine posmatra kao odbrambenu strukturu i kao urbani prag naspram pozadine koju čini proces urbane transformacije Istanbula.
